In onze vorige whitepapers bespraken we kort reeds het concept gamification en hoe dit concreet kon worden toegepast in de kinesitherapeutische praktijk. Hoewel gamification een positief effect kan hebben op de motivatie van een individu [1], is het ook belangrijk om de persoonlijkheid van een patiënt in acht te nemen wanneer we deze elementen willen toevoegen.
Het differentiëren van spelerstypes gebeurt binnen de literatuur op verschillende manieren afhankelijk van het specifieke type spel, speelsysteem of de theoretische invalshoek [4]. Een eenvoudig voorbeeld is de Bartle Taxonomy of Player Type [2], een veel voorkomende manier om spelers op te delen in 4 karaktertypes:
Het differentiëren van spelerstypes gebeurt binnen de literatuur op verschillende manieren afhankelijk van het specifieke type spel, speelsysteem of de theoretische invalshoek [4]. Een eenvoudig voorbeeld is de Bartle Taxonomy of Player Type [2], een veel voorkomende manier om spelers op te delen in 4 karaktertypes:
Spelers die worden gemotiveerd door het verslaan van andere spelers. Deze groep is bijzonder competitief en haalt veel voldoening uit het actief veranderen van het systeem en de regels.
Spelers die gedreven worden door het behalen van ‘punten’ en status. Deze groep volgt de regels nauw op en wil vooral zoveel mogelijk doelen behalen.
Spelers die het meeste voldoening halen uit contact met anderen. Deze groep wil vooral een gevoel van verbondenheid ervaren.
Spelers die vooral op onderzoek willen gaan. Deze groep wordt gemotiveerd door variatie en kennis.
Het is echter belangrijk om dit soort denkkaders te nuanceren en in de juiste context te plaatsen. De taxonomie van Bartle is een eenvoudig voorbeeld, maar het is lang niet het enige. Zo bestaat er onder andere ook een gelijkaardige (maar 6-delige) opdeling volgens de principes van de Zelfbeschikkingstheorie of een uitgebreider model met 9 spelerstypes [1-5].
Ongeacht de manier waarop het spelerstype wordt bepaald is het belangrijk om enkele belangrijke opmerkingen in het achterhoofd te houden. Een eerste belangrijk punt is dat deze types afhankelijk zijn van tal van andere factoren (zoals leeftijd en geslacht). Daarnaast zijn verschillende types vaak terug te vinden in eenzelfde persoon en kan het hoofdtype van een individu veranderen doorheen de tijd [4]. Een tweede punt is dat de meeste van deze denkkaders ontwikkeld werden binnen de wetenschappelijk context van (video)gamedesign. Hierdoor is hun relevantie soms wat beperkt naargelang het soort spel of systeem waarmee de gebruiker of speler aan de slag gaat. Desalniettemin kunnen dit soort van denkkaders een handige bron van inspiratie vormen voor therapeuten die hun revalidatietraject extra motiverend willen maken.
Zo kunnen we bijvoorbeeld de bovenstaande taxonomie van Bartle gebruiken om een gelijkaardige revalidatie op vier verschillende manieren in te kleden. Revalidatiedoel: Bevorderen conditie en uithouding aan de hand van looptrainingen.
Tony – Killer
Tony is ontzettend gedreven en wil zo snel mogelijk terugkeren naar een competitief niveau. Om Tony te motiveren kan het helpen om te werken met een tegenstander. In de eerste fase van de therapie kan de therapeut zelf dienen als de tegenpartij door het parcours samen met hem af te leggen. Door Tony aan de slag te zetten op één van de vele running-apps kan hij zijn progressie met anderen delen en opvolgen. Ook kan het een optie zijn om Tony zelf te laten fungeren als tegenstander en hem uit te dagen via zijn eigen resultaten. Zo blijft hij steeds gestimuleerd om zichzelf keer op keer te verbeteren.
Veerle – Achiever
Veerle is zeer resultaatgericht. Ze stelt zichzelf graag een doel en vindt het leuk om hier naartoe te werken. Om Veerle optimaal te motiveren kan het helpen om samen met haar enkele specifieke doelen op te stellen (bvb. 10 km afleggen in minder dan anderhalf uur). Door concrete, meetbare en haalbare (SMART) doelen op te stellen, heeft ze steeds iets nieuws om aan te werken. Een doel behalen is voor haar een beloning op zich.
Sofie – Socializer
Sofie geniet enorm veel van sociale interactie. Om haar te motiveren kan het al voldoende zijn om de looptrainingen samen met haar af te leggen. Ook het organiseren van groepstrainingen met revalidanten van hetzelfde niveau kan voor haar een ideale bron van motivatie vormen.
Ruben – Explorer
Ruben houdt van afwisseling en ontdekking. Om hem gemotiveerd te houden kan het belangrijk zijn om hem uitgebreid te informeren over zijn letsel en bijhorende revalidatie. Daarnaast kan zijn looptraining op verschillende manieren worden georganiseerd om hem geëngageerd te houden. Zo kan er bijvoorbeeld af worden gewisseld tussen trainen in de openlucht (met verschillende routes in de buurt) en loopbandtrainingen (met verschillende instellingen).